این کتاب تحلیل و بررسی یکی از شیواترین تفسیرهای عرفانی به زبان فارسی، تفسیر کشفالاسرار و عدهالابرار رشیدالدین میبدی، مفسر قرن ششم هجری است و بهطور عمده جنبه هرمنوتیکی با روش خاص تفسیری ـ تاویلی و صوفیانه قرآن را از دیدگاه رشیدالدین میبدی مورد بررسی قرار میدهد. هدف نویسنده پرداختن به دو جنبه هرمنوتیک و آموزههای قرآنی و تاثیر متقابل این دو در نوشتن تفسیری عرفانی بر قرآن است و به پیوند میان آیات قرآنی، تجربه عرفانی و زبان تفسیر توجه خاصی دارد. وی در این اثر در کنار قرآن و بهرهگیری از سخنان صوفیان، به احادیث نیز استناد میجوید و میکوشد نشان دهد که چگونه میبدی از اسرار باطنی قرآن پرده برداشته و حقایق عرفانی آنرا کشف کردهاست. میبدی در تفسیر خود، به ظاهر آیات و روایات هم توجه دارد و تفسیرش درواقع آمیختهای از روش روایی و صوفیانه است. او اساس تفسیر خود را بر پایه زبان تمثیلی عرفانی قرار میدهد و دریافت معانی حقیق قرآن را بر پایه زبان تمثیلی عرفانی قرار میدهد و دریافت معانی حقیق قرآن را از این راه ممکن میداند. آنابل کیلر نویسنده این کتاب، بعضی از آثار دیگر عرفانی به زبان عربی و فارسی را هم در حاشیه بحثهایش پیرامون هرمنوتیک صوفیانه مد نظر داشته و تحقیی جامع به عمل آوردهاست.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |