عبدالله بن عباس از مشهورترین مفسران قرن اول هجری است. غیر از روایات تفسیری فراوان سه اثر تفسیری مستقل به او نسبت داده شده است. نخست، تفسیری مختصر، اما کامل بر قرآن، که به تنویرالمقباس من تفسیر ابن عباس مشهور است. دو اثر دیگر یکی مسائل نافع بن أزرق، است که در آن ابن عباس معنای190 واژه را با شواهدی از شعر جاهلی، در پاسخ به پرسشهای نافع بن أزرق پیشوای گروهی از خوارج بیان کرده است. دیگری مجموعهای از واژگان قرآن است که با استناد به لهجه قبیلهای خاص یا زبانی بیگانه معنا شدهاند و اللغات فی القرآن نام دارد. بحث اصلی در کتاب خاورشناسان و ابن عباس در پیوند با وثاقت متون تفسیری کهن است. در این حوزه سه دیدگاه اصلی در میان خاورشناسان وجود دارد. این دیدگاهها خود متأثر از دیدگاههای مختلف خاورشناسان درباره وثاقت روایات و تاریخگذاری آنهاست.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |