دوره 2، شماره 8 - ( 12-1395 )
جلد 2 شماره 8 صفحات 182-169 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (2131 مشاهده)
یکی از راه‌های عمدۀ شناخت افکار اندیشمندان و سیر تطور و تحول آن بررسی آثار مکتوب بهجامانده از آنهاست. دراینمیان نخستین نگاشتهها اهمیت بهسزایی دارد. علامه طباطبایی که بهسبب نوشتن تفسیر سترگ المیزان شهره است، در دهه چهارم حیاتشان، تفسیری بنام البیان فی الموافقه بین الحدیث و القرآن نگاشتهاند. این اثر، تفسیری ترتیبی از ابتدای قرآن که تا آیه 57 سوره یوسف است. نگارنده با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی شکل ساختاری تفسیر پرداختهاست. ساختار کلی البیان بهترتیب دارای چهار مشخصه است؛ آوردن دسته آیات، توضیح تفسیری، ذکر روایات تفسیری، شرح و توضیح روایات که ممکن است به تناسب محتوایی آیه این موارد تغییر کند. در ساختار جزئی البیان علامه ضمن ذکر توضیحات مختصر تفسیری متناسب با عدم یا وجود روایت به بیان غرض سورهها، تفسیر آیات در جایگاه مناسب، بیان شبهات پیرامون آیه، نامگذاری برخی آیات و غیره میپردازد. صاحب البیان در زمینه روایات نیز بهصورت ساختارگرا عمل می کند و دراینراستا، به ذکر سند بهطور کامل نمیپردازد، او تنها از روایات معصومان(ع) استفاده کردهاست، پربسامدترین کتاب روایی در البیان، کافی و پرکاربردترین تفاسیر روایی تفسیر عیاشی و تفسیر قمی است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |